Werken bij Jeugd en Zeden vergt een bepaalde mindset

Gepubliceerd op: 24-12-2017

Een stewardess die tijdens de vlucht last heeft gehad van een iets te vrijpostige passagier en hiervan na de landing melding maakt. Een militair die zich bezighoudt met kinderporno en daarmee een misdrijf begaat. En een ontroostbare kleuter die niet mee kan met het vliegtuig, omdat zijn papa gesignaleerd staat en is aangehouden. Welkom in de wereld van de afdeling Jeugd en Zeden. Welkom in de wereld van adjudant Henry.

Mocht de indruk zijn gewekt dat Henry's wereld zich beperkt tot Schiphol? Absoluut niet. Jeugd en Zeden is een club van zestien rechercheurs, die vanuit drie locaties landelijk opereert. Op Schiphol zit de grootste pluk personeel. Op Eindhoven Airport en in Apeldoorn zijn de gespecialiseerde speurneuzen eveneens present. Gespecialiseerd, want het werk van een zedenman of –vrouw valt niet te vergelijken met doorsnee recherchewerk. Henry: "Veertigduizend foto’s met daarop wrede, sadistische, mensonterende kinderporno analyseren? Ga er maar aanstaan… En als je denkt dat je alles wel hebt gezien, dan heb ik een verrassing voor je: het kan altijd gekker."

Edele delen
Gaandeweg het gesprek valt op hoe vrij de collega's zich bedienen van woorden als borsten, billen, piemel en vagina. Voor dit weinig verhullende taalgebruik heeft Henry een sluitende verklaring. Om te beoordelen of iemand werkelijk slachtoffer is van een zedendelict, moeten de rechercheurs tot in detail duidelijk hebben wat er is gebeurd. Heeft een verdachte inderdaad met opzet de borsten van zijn collega aangeraakt, of was het meer toeval. "Om dat vast te stellen, kom je er niet met zoiets in de trant van: 'Op een gegeven moment pakte hij mij bij m’n edele delen'. Nogmaals; wij moeten zeker weten of er sprake is van een strafbaar feit. Om de hete brei heen draaien, is geen optie."

Lees het gehele artikel in KMarMagazine  

Bron : KMarMagazine

Altijd op de hoogte? Meld u aan voor de wekelijkse nieuwsbrief