Federatief Indonesië was gemiste kans

Gepubliceerd op: 2-2-2018

De dekolonisatie van Nederlands-Indië staat weer volop in de publiciteit. Daarbij wordt vooral de schuld van alle onlusten die daar plaatsvonden bij Nederland gelegd. Tijd om –tegen de stroom in– te kijken of er misschien ook positieve kanten aan het Nederlandse beleid van destijds te melden zijn.

Afbeelding verwijderdRede van Mohammed Hatta, voorzitter van de Republikeinse delegatie, tijdens de Ronde Tafelconferentie in de Ridderzaal, Den Haag 1949. beeld ANP

De Nederlandse regering heeft in december 2016 opdracht gegeven tot een onafhankelijk en breed onderzoek naar „het structurele geweld van Nederlandse militairen tijdens de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949).” Breed houdt in dat ook het geweld van de nationalisten onder leiding van Sukarno bij het onderzoek betrokken zal worden. Toch geeft de zinsnede ”geweld van Nederlandse militairen” alle aanleiding om te veronderstellen dat het vooral gaat om geweld van Nederland bij de dekolonisatie. Het is zelfs niet uitgesloten dat die opvatting –Nederland is de grote boosdoener– het resultaat van het onderzoek sterk zal beïnvloeden: ze overheerst namelijk in de toonaangevende media.

Toch zijn er, zoals gezegd, positieve kanten aan het Nederlandse beleid van destijds te noemen. Bijvoorbeeld de poging van Nederlandse kant om –tegen de wil van de Indonesische nationalisten in– een Verenigde Staten van Indonesië te realiseren. Was dat gelukt, dan had het terechte streven naar meer autonomie voor deelgebieden zoals de Zuid-Molukken en Nieuw-Guinea kans van slagen gehad.

Lees het gehele artikel in Reformatorisch Dagblad.

Bron : rd.nl

Altijd op de hoogte? Meld u aan voor de wekelijkse nieuwsbrief