Deel 2 over de spraakmakende diamantroof op Schiphol

Gepubliceerd op: 13-2-2024

Diamantrovers Schiphol ontsnapten direct aan politie: ’Ineens zegt die Lange: hou je bek, een fuik!’
AMSTERDAM - Op 25 februari 2005 werd op Schiphol op spectaculaire wijze een lading diamanten met een waarde van ruim 72 miljoen dollar geroofd. Het brein achter de roof Errol H.V. (59) zweeg altijd, maar deed voor De Telegraaf tijdens een reeks geheime ontmoetingen exclusief zijn verhaal. Op 6 februari werd hij opgepakt op Ibiza. Vandaag deel 2.

De beroepscriminelen Errol H.V. en Marlon D. hebben net op Schiphol een waardetransportwagen met zeventig miljoen euro aan diamanten gestolen. Ze rijden naar Hoofddorp, waar handlanger Wijnand ’De Lange’ B. hen opwacht onder een viaduct. Hij staat er met een rood busje en heeft speciale wegwerkkleding aan. Een pakje shag en een boterhamdoos liggen op de bijrijdersstoel voor de perfecte ’cover’. Errol wilde B. niet meenemen voor de overval op de airstrip van Schiphol omdat hij door zijn lengte van ruim twee meter als bekende beroepsovervaller meteen in beeld zou komen bij de politie.
We konden de achterdeuren van de waardetransportwagen niet openen omdat we niet wisten welke sleutel daarvoor nodig was.” Errol en Marlon maken met grof geweld een gat in de wand tussen de stoelen voorin en de laadruimte. Errol kleedt zich om en wurmt zich door het gat in een wielrenpakje. „Ik had altijd bij een klus wielrennerskleding onder mijn gewone kleren en overal in de buurt van de roofplek zette ik wielrenfietsen neer.”

Bus zat propvol
In een razend tempo gaat vrijwel alles wat door het gat past naar de wagen van Wijnand B. Een deel blijft achter, ook omdat de bus van ’De Lange’ al propvol zit. „Dus niks niet ’we hebben het achtergelaten omdat we het vergeten waren’, zoals in media werd gesuggereerd. We konden het gewoon niet meer meenemen.”
De drie rijden dan richting Amsterdam. Wijnand B. aan het stuur, Marlon D. en Errol H.V. achterin. „Ik scheur een zak los en maak een doosje open dat propvol zat met witte envelopjes. In de eerste die ik openmaakte, zat een joekel van een diamant. En ik zat op tientallen zakken. Ik roep naar ’De Lange’: we hebben bingo! Diamanten. We kunnen met pensioen! Iedereen zat te juichen.”

Hoe kon beveiliging zo falen?
Het nieuws over de roof gaat al snel de wereld over. De grootste diamantroof ooit gepleegd in Europa. Misschien in de hele wereld. De Tweede Kamer reageert onthutst: hoe kon de beveiliging kort na de aanslagen in de Verenigde Staten zo falen? De marechaussee en Schiphol staan volledig in hun hemd.

Justitie en de marechaussee tuigen meteen een onderzoek op onder de naam Rock. Volgens de latere aangiften en vrachtbrieven namen de rovers twintig zakken en twee dozen met geslepen en ongeslepen stenen mee, zo staat in het strafdossier. De waarde? Exact 43.581.780,67 dollar. Tien zakken en een doos bleven achter, met een waarde van 29.156.247,67 dollar.

Intussen staat de bus met de geroofde lading in een garagebox in Sloten. Errol: „De gehele box hadden we bekleed met lood om een signaal van een eventuele zender in de lading te kunnen stoppen.” De overvallers willen een week wachten om te kijken of er iemand komt. „Na twee dagen hielden we het niet meer vol en haalden we alles op. Er waren ook veel sieraden van bekende juweliers bij voor een tentoonstelling in Houston. We verstopten de buit op allerlei plekken, zoals in plafonds, en lieten de wagen nog een maand staan.”

Rovers wanen zich onbespied
Dan rijden de mannen de bus naar Diemen. „Met een speciale brandbom staken we de bus in de hens.” De Renault Express wordt op 9 maart 2005 uitgebrand teruggevonden op de Kanaaldijk in Diemen. In de wagen ontdekt de politie resten van diamantcertificaten.
De diamantrovers wanen zich nog onbespied. „We zouden allemaal een jaar lang geen contact hebben. Iedereen kreeg wel een ’likkie’ mee van de buit omdat je kosten maakt. Maar dat omzetten van diamanten in geld is niet makkelijk. Je kunt niet zomaar de markt op met stenen. Veel geslepen stenen zijn makkelijk te herkennen.” Ze verdelen de buit ’65 tegen 35’. „Voor de Surinamer en mij 65 procent, de rest was voor de anderen.”

De pret voor de overvallers is van korte duur. Het onderzoeksteam van de marechaussee vindt in de uitgebrande wagen resten van diamantcertificaten en er komt informatie binnen bij de Criminele Inlichtingen Eenheid. Daarin worden ’De Lange’ en Errol H.V. genoemd.

Schoensporen van maat 48
De marechaussee spit de interne systemen door om te kijken of er recent verdachte situaties zijn geweest rond Schiphol. ’De Lange’ blijkt meermalen in de omgeving te zijn gecontroleerd bij een verdachte situatie. Zijn rijke criminele verleden kwam meteen naar voren. Ook aangetroffen schoensporen van maat 48 op de plek waar de waardetransportauto werd aangetroffen, passen bij de bekende B.

Via hem en door onderzoek naar telefoonverkeer op de dag van de roof op de overlaadplek in Hoofddorp komen Errol H.V. en andere verdachten in beeld. Maar dan maakt het onderzoeksteam een enorme blunder. „De vriendin van De Lange werkte bij de gemeente Amsterdam. Ze kreeg van een arrestatieteam een verzoek om de plattegrond van twee huizen. Die bleken van ons te zijn. We ontdekten dat observatieteams ons in de gaten hielden”, vertelt H.V.

„Ik wilde niet op de vlucht vanwege mijn gezin. Vanaf dat moment veranderde mijn leven in een hel. Ik moest geld maken. Die stenen verzilveren. Iedereen wilde geld en ik moest alles regelen, terwijl ik vol onder observatie stond. Ineens had ik de halve wereld achter mij aan: gasten van verzekeringsmaatschappijen, marechaussee, privé-detectives van diamantairs.”

’Overal waren zenders verstopt’
Errol huurt specialisten in voor ’contra-observatie’. „Ze controleerden of ik werd gevolgd en door wie en checkten mijn huis, scooter en auto. Overal waren afluisterapparatuur en gps-zenders verstopt.” Errol gebruikt taxi’s en het openbaar vervoer om te reizen en wisselt constant van kleding.

Op 4 december rijdt een arrestatieteam Wijnand ’De Lange’ B. klem in Breukelen. In zijn wagen liggen een boek van 303 bladzijden over diamanten en 31.000 euro aan contanten. Daarna worden nog zes anderen opgepakt. Voor Errol valt het doek in januari 2006 als een arrestatieteam hem arresteert.

„In zat in de cel en dacht: het is over. Ze weten alles. Ik beroep me zoals altijd op mijn zwijgrecht.” Errol verwacht een stortvloed aan bewijs, maar de marechaussee heeft vrijwel niks. En al helemaal geen diamanten. Alle verdachten worden tussen 1 december en 1 februari 2006 vrijgelaten. Het is een enorme afgang voor de marechaussee en het Openbaar Ministerie. Maar die krijgen een tweede kans.

Gesprek tussen criminelen afgeluisterd
Op 17 juni 2013 luistert de politie een gesprek af tussen twee Amsterdamse beroepscriminelen tijdens een onderzoek naar kunstroven en ramkraken waarbij explosieven werden gebruikt. De ene man is Erik P., de andere Nils M. De laatste werd in juli 2022 veroordeeld voor de spectaculaire dubbele roof van een Van Gogh en een Frans Hals in 2020 uit musea in Laren en Leerdam.

Een rechercheur hoort dat de twee praten over de diamantroof. Erik P. heeft het over Marlon die zijn plek innam na de mislukte roofpoging op Schiphol op 25 maart. Erik P. kletst uitvoerig over ’De Lange’, Marlon en Errol. De marechaussee en het OM heropenen dan het onderzoek naar de roof. Het krijgt de naam Eaton.

In 2014 komt er bij het Team Criminele Inlichtingen ook nog informatie binnen over Ramazan N. en Raoul T.: beide KLM-medewerkers zouden Errol H.V. en Marlon D. de airstrip op hebben gesmokkeld en daar een miljoen voor hebben ontvangen. Na een jarenlange, spectaculaire en geldverslindende undercoveroperatie van de politie in binnen- en buitenland pakt de marechaussee in januari 2017 Errol en zes anderen op.

’Vrijheid blijheid’
In maart 2020 loopt Errol al de bajes uit en heeft dan ruim drie jaar gezeten. OM en marechaussee hadden jaren keihard gewerkt en vele miljoenen euro’s geïnvesteerd in het onderzoek, maar de rechters vonden het prima dat de hoofdverdachten hoger beroep en cassatie in vrijheid mochten afwachten. Acht dagen na de uitspraak van het hof antwoordt hij per telefoon op de vraag van De Telegraaf waar hij zit: ’Vrijheid blijheid. Voor zolang het duurt.’

De officier van justitie haalde bij de rechtszaak in januari 2019 fel uit naar de verdachten van de diamantroof. ’Ze zijn zwaarbewapend het binnenterrein van de luchthaven op gekomen, om vervolgens hun wapens te richten op onschuldige burgers die daar gewoon hun werk deden. Zij hebben gevreesd voor hun leven’, zo staat in het requisitoir. Een van de medewerkers van de geldwagen verklaarde bij de politie: ’Het ging ze maar om één ding en ik stond gewoon in de weg. Ze hebben mijn leven veranderd.’

’Nooit geweld gebruikt’
Hoe ziet Errol dit? Hij heeft gepikt, geroofd. Mensen bedreigd met wapens. Hij is een beroepscrimineel. In januari zegt hij op Ibiza: „Natuurlijk raakt me dat. Ik ben daar schuldig aan, ik weet het. Ik moet branden in de hel. Eén kanttekening: ik heb nooit echt geweld gebruikt. Ik ga ook het restant van mijn straf uitzitten. Maar het moment dat ik naar binnenga, bepaal ik zelf.” Over de buit wil hij geen vragen beantwoorden. Op een paar diamanten na is niets teruggevonden. Errol moet justitie een vordering van 1,7 miljoen euro betalen.

Dinsdag 6 februari zegt hij in een laatste telefonisch gesprek dat hij ervan overtuigd is dat justitie allang weet waar hij nu zit. Maar waarom meldt hij zich niet? Is het niet tijd en ook fair om zijn straf uit te zitten? „Mijn tijd komt wel.” Twee uur later wordt hij opgepakt.